«Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί», σε σκηνοθεσία του Ηλία Καλπάκα και δραματουργική σύνθεση της Βιργινίας Πασχάλη, είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση για τη γιορτή της γυναίκας. Βρισκόμαστε σε µια εσωτερική αυλή σε µια φτωχογειτονιά της μεταπολεμικής Ελλάδας του ΄50. Κατακαλόκαιρο. Ένα ασβεστωμένο πεζούλι είναι το σημείο συνάντησης των γυναικών, της γειτονιάς. Τα κύρια πρόσωπα που συµµετέχουν στο θεατρικό αυτό έργο, η Ελένη, η Αγνή, η Κατερίνα και η Μαρία . Την ώρα που ξετυλίγουν, μέσα από τις αφηγήσεις τους, το νήμα της ζωής τους, τις αγωνίες, τα βάσανα, τους έρωτες, τις απώλειες, τα οικογενειακά τους δράματα, ταυτόχρονα ξετυλίγεται και η ιστορία της Ελλάδας. Μέσα από τις εκμυστηρεύσεις τους, μαθαίνουμε τον αγώνα τους για επιβίωση, τους καημούς τους, τα όνειρα για µια καλύτερη ζωή. Όλη την ουσία της ανθρώπινης ζωής, όπως τη βίωσαν οι γυναίκες αυτές. Όπως τη βίωσαν και χιλιάδες άλλες γυναίκες εκείνη την εποχή σε όλη την Ελλάδα. Ίδιες µε εκείνες που ακούγαμε από τις γ