Ο «Πίντερ» της Αναστασίας Καραογλάνη δια χειρός Σταύρου Παρχαρίδη στο Θέατρο Μαίωτρον

Ο Πίντερ ή το παιχνίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό της Αναστασίας Καραογλάνη είναι ένα θεατρικό έργο τοποθετημένο σ` ένα πανεπιστημιακό περιβάλλον στη Μεγάλη Βρετανία. Ο καθηγητής Μέριτ είναι κοινωνικά αποστασιοποιημένος, αφοσιωμένος στη δημιουργία ενός ρομπότ, με τη φιλοδοξία αυτό να αποτελέσει τον ιδανικό του σύντροφο και φροντιστή, παραμελώντας την ίδια στιγμή τη γυναίκα του, Σάρα. Η Σάρα βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας καθόλη τη διάρκεια του έργου, καθώς η ύπαρξή της τροφοδοτεί την ανάγκη του Μέριτ. Η Αμάντα είναι μια τέως φοιτήτρια του καθηγητή που ελέγχει την πρόοδο του πρότζεκτ και το χρηματοδοτεί. Φαίνεται ωστόσο πως συσχετίζεται με έναν αινιγματικό τρόπο τόσο με τον καθηγητή όσο και με το ρομπότ. Ο Πίντερ, το ανθρωποειδές, στον οποίο δόθηκε το όνομα του θεατρικού συγγραφέα, συνδέεται και με τους τρεις προηγούμενους χαρακτήρες του έργου, προσπαθώντας αρχικά να τους βοηθήσει, ωστόσο η πορεία του ίσως να διαγράφεται διαφορετική.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο που θέτει τα θεμέλια της διαφοροποίησης ανάμεσα στην ανθρώπινη και την τεχνητή νοημοσύνη, τα όρια του πραγματικού και του μη πραγματικού, επιχειρώντας να εξανθρωπίσει τον σύγχρονο άνθρωπο, που έχει απεμπολήσει συνειδητά ή ασυνείδητα τα ανθρωπιστικά του χαρακτηριστικά δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη μηχανικότητα και την τεχνητή νοημοσύνη. Στην πραγματικότητα, η ανάγκη να δημιουργηθεί ο άνθρωπος-μηχανή υπηρετεί κρυφά την ενδόμυχη επιθυμία να δημιουργηθεί εκ νέου μια ανθρωπότητα ηθικής κι ενσυναίσθησης, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη, κι όχι τόσο να εξανθρωπιστεί η ίδια η μηχανή. Ο Ζαρατούστρα δεν είναι δυνατό να υπάρξει. Η ανθρώπινη αδυναμία αποτελεί ανέκαθεν το ζητούμενο.

Τελικά αναρωτιόμαστε… ποιος είναι το ρομπότ και ποιος ο άνθρωπος;

Και ποια η διαφορά τους;

Ο Σταύρος Παρχαρίδης, ο σκηνοθέτης του έργου, και οι ηθοποιοί του, Μιλτιάδης Μαρέτας, Νικόλας Παπάζογλου, Δόμνα Κατσουπάκη και Μαρία Ιωαννίδου, καταθέτουν τις σκέψεις και τις προσδοκίες τους για το εν λόγω έργο και μας παρουσιάζουν τα νοήματά του και τις ερμηνευτικές τους μηχανές. Η συνέντευξή μας πραγματοποιήθηκε μια ημέρα πριν ολοκληρωθεί ο πρώτος κύκλος των παραστάσεων, με την προοπτική να αυτή δημοσιευθεί πριν την έναρξη του δεύτερου κύκλου του Πίντερ, τον Οκτώβρη. Ωστόσο, αυτό δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Ευχόμαστε η νέα χρονιά να φέρει τον Πίντερ επί σκηνής, καθώς αισθανόμαστε πως δεν έχει ολοκληρωθεί ενεργειακά μια παράσταση που θίγει πολύ ευαίσθητα κομμάτια της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ευχαριστούμε τον αγαπημένο μου Σταύρο Παρχαρίδη, που πάντοτε μας προσκαλεί με χαρά κι αγάπη στο ατμοσφαιρικό θέατρό του, και τους ηθοποιούς Μιλτιάδη Μαρέτα, Νικόλα Παπάζογλου, Δόμνα Κατσουπάκη και Μαρία Ιωαννίδου για τον χρόνο που διέθεσαν στην κάμερα της Σωφέρ και την ένθερμη φιλοξενία τους. Ευχόμαστε το έργο αυτό μες στο 2024 να αναπνεύσει στη σκηνή του Μαίωτρον και να περιοδεύσει.

Παρακολουθήστε τη συνέντευξη εδώ:

Κύριε Παρχαρίδη μας, δεσμευτήκατε…
Σας ευχόμαστε καλή και δημιουργική χρονιά με πολύ θέατρο!

Φωτογραφικό υλικό: Γιάννης Φραγκούλης

Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας

Για δελτία τύπου και ραντεβού συνεντεύξεων επικοινωνείτε: zozotav@gmail.com