Οι Die Wolke στο «Poetics of Space». Vitruvian Thing.
Τακτοποιώ το σακάκι μου στην κρεμάστρα μου. Έτσι μπράβο… Η οικία μου είναι το λίκνο μου, το κέλυφός μου. Και το σώμα μου τάφος. Ο τάφος μου είναι παράδεισος, ένα παράθυρο στον ήλιο. Απολαμβάνω τη ζεστασιά του, περιμένοντας…κι αναμένοντας.
Το σπίτι, καταφύγια, φωλιές, κρυψώνες, και άλλοι χώροι όπου μπορούμε να υποχωρήσουμε προς τον εαυτό μας, φέρνουν στο νου ποιητικές εικόνες, άμεσες αντιλήψεις του περιβάλλοντος που προηγούνται της συνειδητής σκέψης και της προσδίδουν ιδιότητες πέρα από λειτουργία και μορφή, επιτρέποντας την ονειροπόληση. Η ζωή σαν σπείρα στρέφεται προς τον εαυτό της, όμως ποτέ δε θα αγγίξει το κέντρο της. Έτσι κι εμείς, στον αγώνα μας για αυτογνωσία κι αυτοπραγμάτωση, τρέχουμε, προσπαθούμε, ονειρευόμαστε, πασχίζουμε να μας εντοπίσουμε, να μας αγγίξουμε. Μάταια. Αυτός ο αγώνας δε χρειάζεται να στοχεύει στο κέντρο μας, γιατί η κίνηση μόνο μετράει. Αυτή ταυτίζεται με τη ζωή. Άλλοτε σερνόμαστε, άλλοτε αιωρούμαστε, άλλοτε χτίζουμε, άλλοτε γκρεμίζουμε. Ψάχνουμε διέξοδο, όλοι κάποτε άλλωστε αγαπήσαμε μια σοφίτα. Κάπου ανεβήκαμε κι εμείς. Και κάπου κατεβήκαμε. Κάποτε ονειρευτήκαμε, κάποτε αισθανθήκαμε κι αυτή τη γαλήνια μοναξιά. Το δραπετεύειν ωστόσο αδύνατον εστί. Και οι κλειδαριές αποτελούν μια επίφαση ασφαλείας.
«Και αν θέλουμε να προσδιορίσουμε την ύπαρξη του ανθρώπου, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε πιο κοντά στον εαυτό μας, παρά αν “υποχωρήσουμε” προς τον εαυτό μας, αν κινηθούμε προς το κέντρο της σπείρας».
Ο στόχος ίσως να είναι κι ένας μικρός θάνατος, που εμπνέει και καταλήγει με τη σειρά του σε μια νέα ζωή. Κύκλους κάνουμε στον χωρόχρονο της ιστορίας. Χρειαζόμαστε ωστόσο ένα κέλυφος, κάτι να μας περιθάλπει, να μας οριοθετεί, να μας προστατεύει από το εν δυνάμει χάος. Προς τα εκεί οδεύει το σύμπαν, μαζί κι εμείς. Ωστόσο, η οικία μας με την καθετότητά της, μας βοηθά να ανεβαίνουμε στο ύψος, στον ουρανό, ενισχύει την πνευματικότητά μας. Ταυτόχρονα, μας βοηθάει να κατεβαίνουμε και στα υπόγεια, να εμβαθύνουμε, να ψαύουμε τη γείωση και την υπογείωσή μας, τα βάθη της ψυχής μας, τα ένστικτά μας, τα πάθη μας, τα μύχια και τα κρύφια κομμάτια μας. Υπο-συνείδητο και υπερ-συνείδητο συνυφαίνονται άρρηκτα εντός της οικίας μας. Η απόλυτη ελευθερία μας όμως κατακτάται, τη στιγμή που χτίζουμε εμείς το σπίτι μας, ορίζοντας την καθετότητα και την ευρύτητά του σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
Κι ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε σε αυτό κατά βούληση.
«Με το που γινόμαστε ακίνητοι, είμαστε αλλού. Ονειρευόμαστε σε έναν κόσμο απέραντο. Με το που γινόμαστε ακίνητοι, είμαστε αλλού. Ονειρευόμαστε. Είμαστε αλλού».
Το «Poetics of Space» ή αλλιώς «Ποιητική του χώρου», είναι μια παράσταση σωματικού θεάτρου ή χοροθεάτρου, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Gaston Bachelard (1958), σε μετάφραση του Dani Joss και σκηνοθεσία της Δροσιάς Τριαντάκη, που αποτελούν ιδρυτικά μέλη της Die Wolke Αrt Group. Το έργο πραγματεύεται φιλοσοφικά τη σχέση ανθρώπου και οικίας-φωλιάς, επιχειρώντας να εμβαθύνει στην ψυχή και το πνεύμα του, να τον απελευθερώσει από τη μοναξιά και τη σιωπή της ύπαρξής του και να διαχωρίσει το αίσθημα της υπαρξιακής του μοναξιάς από αυτό της οικειότητας κι ασφάλειάς του.
Ποιο είναι άραγε το νόημα της ύπαρξής μας; Στη συνέντευξη που θα παρακολουθήσετε, η Δροσιά Τριαντάκη, ο Dani Joss, η Αλίκη Ιωσαφάτ, η Σοφία Καλαμάκη, η Ελπίδα Ντινοπούλου μάς παρουσιάζουν τα νοήματα της Ποιητικής του Χώρου, την ιστορία της Die Wolke και τη δράση του Vitruvian Thing. Θα τους αγαπήσετε κι εσείς.
Η Die Wolke Αrt Group (A.M.K.E.) είναι μη-κερδοσκοπική εταιρία αφιερωμένη στις παραστατικές τέχνες, τον σύγχρονο χορό, τα μεικτά μέσα και τις συναφείς τεχνολογίες. Ιδρύθηκε στο Έσσεν της Γερμανίας το 2007 από τη Δροσιά Τριαντάκη, ενώ δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη από το 2009 ως σήμερα. Κύριος στόχος είναι η παραγωγή πρωτότυπου έργου, αλλά και η υποστήριξη, ανάδειξη και προώθηση του τοπικού καλλιτεχνικού κεφαλαίου μέσω εκδηλώσεων και συνεργασιών. “Die Wolke” σημαίνει “το σύννεφο” στη Γερμανική γλώσσα.
Η Die Wolke έχει συνεργαστεί με την ομάδα ψηφιακών και προγραμματικών τεχνών Artefact, την ομάδα Atom Theatre της Σόφιας, τo εργαστήριο υλικών και προγραμματισμού Creative Coding, το MOMus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, τα διεθνή φεστιβάλ Tanzahoi (Αμβούργο) και TiSFF (Θεσσαλονίκη), το Φεστιβάλ Δημητρίων, το Ινστιτούτο Goethe, το μουσικό σχήμα 6daΕΧΙt του Α. Πορφυριάδη, και πολλούς άλλους οργανισμούς, σχήματα και καλλιτέχνες. Συμμετέχει ως διοργανώτρια δύναμη στο Thessaloniki Cinedance International, στο Stream: synergy meeting, στα ISO sessions, στα Unit Motives, σε ποικίλα φεστιβάλ χορογραφίας, μουσικής και performance art. Αποτελεί την πιο εξειδικευμένη ομάδα χοροθεάτρου της πόλης μας με πολύ πλούσια δράση.
Κυριότερα έργα της ομάδας είναι: Poetics of Space (“Ποιητική του Χώρου”), Δtopia (2020), Ίχνη (2022), Trajectory of an Idea (2019), Imago (2015-2016), Cascade, Discrete Works 1-4, Sieve, Lattice 1/2, φεστιβάλ Locus (2016-17), 4 Ιστορίες, Αίφνης, Drops 1-3. (πρβλ. die–wolke.org/works)
Η ομάδα διατηρεί και υποστηρίζει τον εναλλακτικό χώρο τέχνης Vitruvian Thing, όπου φιλοξενεί καλλιτεχνικά σχήματα χορού, μουσικής και θεάτρου. Έχει φιλοξενήσει έργα τόσο γνωστών όσο και ανερχόμενων καλλιτεχνών, στηρίζοντας έτσι την τοπική σκηνή.
Ευχαριστούμε τους Die Wolke Art Group για τη συνέντευξη που παραχώρησαν στη Σωφέρ και τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην περιοδεία τους! Ευχαριστούμε επίσης το Vitruvian Thing για τη θερμή φιλοξενία του!
H Ποιητική του Χώρου (Poetics of Space) ταξιδεύει στην Αθήνα στη σκηνή του Rabbithole στις 11-12 Μαΐου 2024. Μην τη χάσετε.
Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας
Για δελτία τύπου και ραντεβού συνεντεύξεων επικοινωνείτε: zozotav@gmail.com
Πηγή:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Μας ενδιαφέρει η γνώμη σας.